A  - افزايش استقامت:

بهترين راه افزايش استقامت، دويدن يا شنا كردن روزانه به مدت 30 دقيقه با ضربان قلب چربی سوز است مشروط بر آنكه مداوم و با حوصله انجام گيرد. ورزش با دوچرخه ثابت يا نوارگردان بدليل آنكه براحتی می توان ضربان نبض را كنترل نمود مطمئن تر است ولی بديهی است كه شادابی و لطافت دويدن در طبيعت آزاد را ندارد. بالا رفتن آرام از كوه، پياده روی نسبتاً سريع و درازمدت و بخصوص چنانچه وزنه حدود يك كيلويی در دستان باشد از روش های مفيد افزايش استقامت است .

  B - افزايش قدرت:

تمرين هايی كه قدرت عضلات را افزايش می دهد و از ضعيف شدن عضلات جلوگيری می نمايد اصولاً به سه گروه تقسيم می شوند :

1 - تمرينات ايزومتريك: در اين تمرينات نيرو به بدن اعمال می شود بدون آنكه مفاصل و اعضای بدن حركت نمايد، مثل آنكه با دست به ديوار فشار وارد نماييم .

ویژگی های تمرینات ايزومتريك: برتری اين روش در آن است كه هنگام تقويت عضلات، مفاصل حركتی ندارند .
بنابراين كار عضلات موجب اختلال در مفاصل و احياناً فشار استخوان بر استخوان نمی شود. برای مثال در دردهاي كمر، فرد به پشت می خوابد و عضلات خود را منقبض كرده و همزمان كمر خود را به زمين فشار می دهد. حال بدون آنكه مهره های بيمار حركت كند، عضلات كمر و شكم تقويت می شود. عيب اين روش آن است كه اولاً اراده قوي می خواهد و ثانياً فشارهای انقباضی با تشخيص فرد انجام می شود و نمی توان آن را اندازه گيری و تنظيم نمود و نهايتاً انجام آن نياز به حوصله فراوان دارد .

2 - تمرينات ايزوتونيك: در اين تمرينات نيروی ثابتی به بدن وارد می شود و اعضای بدن اين نيروی ثابت را در بدن جابجا می كند. مثل تمرين با وزنه يا قرار دادن وزنه روی شانه و نشستن و برخاستن با آن .

ویژگی های تمرینات ايزوتونيك: تمرين های ايزوتونيك مثل كار با دستگاههای معمولی بدن سازی، هالتر، وزنه، شنا روی دست و بالا رفتن از طناب، گواينكه به تقويت عضلات كمك می نمايد، اما بدليل آنكه در برخی زوايای حركت مفصل، نيروی بيش از حد وارد می كند و در برخي زوايا نيروی كمتر از حد، اولاً ممكن است سبب آسيب ديدگی عضلات و رباط ها در برخی زوايای حركت و ثانياً سبب عدم تقويت در برخی زواياي ديگر شود .

3  - تمرينات ايزوكنتيك: در اين تمرينات نيروی ثابت به بدن اعمال نمی شود بلكه حسب موقعيت بدن نيروی متناسبی به بدن وارد می شود و در عوض سرعت حركت اعضای بدن بطور ثابت صورت می گيرد .

در حقيقت كار كردن برای افزايش قدرت يعنی كار كردن با وزنه به صورتی كه عضلات تحت فشار قرار گيرند . البته تمرينات ايزوكنتيك شايد بهترين روش باشد ولی دسترسی به وسايل آن مشكل است . اما روش ايزومتريك بدون كمترين وسيله خاص و روش ايزوتونيك با وسايل ساده تر قابل اجرا است . انتخاب نوع تمرينات بر حسب نياز و امكان دسترسی به وسايل صورت می گيرد.

ویژگیهای تمرینات ايزوكنتيك: برای مفاصلی كه سالم هستند و حركت مشكل براي آنها ايجاد نمی كند، تمرين ايزوكنتيك بهترين ورزش می باشد . دستگاه های ايزوكنتيكی مجهز به كامپيوتر كه با سرعت ثابت و نيروی متغير كار می كنند بسيار گران قيمت می باشند و كمتر در دسترس عموم قرار دارند و در ايران بجز دو مورد يافت نمی شود و بيشتر برای اندازه گيری قدرت عضلات بكار برده می شود تا تمرين. در عمل كارخانجات سازنده از طريق اين دستگاهها، منحنی نيروی وارده بر عضلات را يافته و بادامك متناسب با آن تغييرات را ساخته و در دستگاه های ايزوتونيك بكار می برند. اين اقدام موجب ارزان شدن دستگاه ها و مشابه شدن حركت در دستگاه های معمولی مكانيكی با حركت های ايزوكنتيك شده است. علی القاعده اگر ده دستگاه داشته باشيم هفته ای سه روز و به مدت 20 دقيقه تمرين برای تقويت عضلات كافی می باشد .

برای آنكه برای شما روشن شود كه آيا عضلات شما قوی و مناسب است، از آزمايشات ساده ای می توانيد استفاده كنيد . البته اگر بتوانيد از تجهيزات كامپيوتری برای اندازه گيری عضلات استفاده كنيد طبعاً بهتر و دقيق تر می باشد . برای آزمايشات ساده می توان از بارفيكس استفاده نمود . اگر كمتر از  5  بار حركت بارفيكس را انجام دهيد عضلات دست شما نياز به تمرين و تقويت دارد .

C - افزايش انعطاف: